«Αγαπημένα μας παιδιά,

Ο κόσμος διψά για τις ιδέες σας, τα όνειρά σας και τη δύναμή σας. Ας είναι η ζωή σας ζωή αισθητική, ζωή προσφοράς, ζωή αγάπης. Καλό σας ταξίδι».

Με αυτά τα θερμά λόγια ο Διευθυντής του Σχολείου μας  κ. Ιωάννης Βακαλόπουλος αποχαιρέτησε τους μαθητές μας της Γ΄ τάξης που αποφοίτησαν. Η εκδήλωση έγινε την Τρίτη 30 Ιουνίου 2020, στις 10.00 το πρωί, σε ανοικτό χώρο του Σχολείου μας, με όλα τα ενδεδειγμένα μέτρα ασφαλείας, λόγω του κορωνοϊού. Ο Διευθυντής στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του ανέτρεξε στο μαθητικό παρελθόν αλλά και στη δύσκολη σχολική χρονιά της πανδημίας, που κράτησε τους μαθητές μας μακριά από τις σχολικές αίθουσες. Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο πρόεδρος του Δεκαπενταμελούς συμβουλίου του Σχολείου Περικλής Ταμπάκος, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στις αναμνήσεις του από τη σχολική ζωή όσο και στην σημαντική προσφορά του Σχολείου και των καθηγητών στους μαθητές. Τον λόγο κατόπιν πήρε η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου μας κ. Μαρία Καρποδίνη, η οποία ευχαρίστησε το Σχολείο και τους καθηγητές για την προσφορά τους στους μαθητές μας και ευχήθηκε στα παιδιά να επιτύχουν τους στόχους τους και να μην ξεχνούν όσα σημαντικά αποκόμισαν από τη φοίτησή τους στα Αρσάκεια Σχολεία.

Τέλος, οι απόφοιτοί μας παρέλαβαν το απολυτήριό τους και το αναμνηστικό τους δώρο. Οι απόφοιτοι του Ανθρωπιστικού Προσανατολισμού τη Μικρή Ιστορία της Λογοτεχνίας του John Sutherland,  οι απόφοιτοι του Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών και Σπουδών Υγείας τη Μικρή Ιστορία του Κόσμου του Ernst Hans Gombrich και οι απόφοιτοι του Προσανατολισμού Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής τη Μικρή Ιστορία της Οικονομικής Επιστήμης του Niall Kishtainy.

Το Σχολείο μας εύχεται σε όλους τους αποφοίτους καλή πορεία στη ζωή τους με υγεία και πολλές επιτυχίες!

Ακολουθεί όλη η ομιλία του Διευθυντή του Α’ Αρσακείου Τοσιτσείου Λυκείου Εκάλης:

«11 Σεπτεμβρίου 2007

Εκείνη η αθωότητα φαντάζει πια πολύ μακρινή. Τα πρώτα τραγούδια, τα πρώτα βιβλία, το παιχνίδι είναι ανάμνηση. Η απόσταση από τον κόσμο των μεγάλων δεν μπορούσε να μετρηθεί. Τα χρόνια μπροστά σας ατέλειωτα. Όπως και η χαρά.

Η αθωότητα άλλαζε ένδυμα συχνά προτού απουσιάσει αδικαιολόγητα. Ο χρόνος κυλούσε και η σκέψη ωρίμαζε, μαζί με τον στοχασμό ίσως και με την αυτεπίγνωση. Και κάποια μέρα η εφηβεία ήταν δεδομένη και ο προσωπικός κόσμος απροσπέλαστος. Και τότε ίσως άρχισε να αχνοφαίνεται ο προορισμός.

11 Σεπτεμβρίου 2019

Ο μήνας ξεκίνησε όπως κάθε Σεπτέμβρης 17 χρόνων. Οι σκέψεις συχνά νικούσαν το γέλιο και η περισυλλογή εκτόπισε το καλοκαίρι. Η μέρα μίκρυνε και έπαψε να χαμογελά. Ο χειμώνας πλησίαζε απαιτώντας από τις αποφάσεις να αποκτήσουν περίγραμμα.

Ώρες ατέλειωτες πάνω στα βιβλία. Σκέψεις μαύρες και αδιέξοδες εναλλάσσονταν με μία επιθετική αισιοδοξία. Ο ύπνος ήταν λιγοστός αλλά η ψυχή σας ζωογονούσε το όραμα.

Ο ανήφορος δεν ήταν εύκολος για όλους. Όσο πιο καθαρή η ματιά, τόσο μικρότερα τα εμπόδια. Τα λόγια των μεγάλων συνήθως ανίσχυρα μπροστά στο χάος της αγωνίας. Οι δάσκαλοι στο πλάι σας, απαιτητικοί αλλά και εμψυχωτές. Ο αγώνας σας άξιος και αδιάκοπος.

      11 Μαρτίου 2020

Οι αίθουσες σιώπησαν. Ο καθένας σας ξεκίνησε ένα νέο ταξίδι. Προς το παρελθόν, προς το μέλλον, προς το όνειρο. Ο χρόνος άφθονος και ακίνητος. Θρυμματισμένος, χωρίς σημεία αναφοράς. Πιεστική η απορία για την απρόσμενη ανατροπή.

Η πρόκληση μεγάλη. Ο καθένας σας έπρεπε να ανασυνταχθεί, να συνεχίσει τον ανηφορικό μονόδρομο, να μη χάσει τον προορισμό μέσα στα σύννεφα της αγωνίας και της αβεβαιότητας.

Webex. Κοινωνική αποστασιοποίηση. Τα μικρόφωνα κλειστά. Τα προσωπικά δεδομένα υπεράνω όλων. Διαμοιρασμός οθόνης. Απουσία βλέμματος. Οι κάμερες κλειστές. Τα σχόλια λιγοστά. Η φωνή του δασκάλου παραμορφωμένη. Αδυναμία σύνδεσης. Σιωπές και απουσίες.

Έπρεπε να επανεκκινήσουμε όλοι. Ήταν χρέος προς τον εαυτό μας και προς το παρελθόν μας αλλά και απαίτηση του μέλλοντος. Και παλέψαμε χωρίς δισταγμό για να χρωματίσουμε το όραμα.

Και μετά οι Πανελλαδικές Εξετάσεις. Με αποστάσεις. Αλλά με την ίδια αγωνία. Η κορύφωση της διαδρομής αλλά και η απομυθοποίηση μιας δοκιμασίας που ποτέ δεν έκρινε τη ζωή, αλλά μας φέρνει πάντα πιο κοντά στην ειλικρίνεια και το γνώθι σαυτόν.

Αγαπημένα μας παιδιά,

Ακόμα κι αν η απόσταση αλλοίωσε κάπως τη ματιά σας και κράτησε την ψυχή σας μακριά από τους φίλους και την αγκαλιά του Σχολείου, δείξτε θάρρος. Αυτή η νέα τάξη πραγμάτων είναι προπάντων πρόκληση για τον Άνθρωπο. Διδαχθήκατε το θαύμα του Ανθρώπου στον κόσμο. Και αυτός ο κόσμος σάς καλεί να συνεχίσετε. Το προσωπικό σας θαύμα θα είναι ένας φθόγγος στο Ανθρώπινο αφήγημα, που συνεχίζεται αιώνες τώρα και αλλάζει συνεχώς ύφος και στίξη.

      Αγαπημένα μας παιδιά,

Ο κόσμος διψά για τις ιδέες σας, τα όνειρά σας και τη δύναμή σας. Ας είναι η ζωή σας ζωή αισθητική, ζωή προσφοράς, ζωή αγάπης. Καλό σας ταξίδι.»