Η διοργάνωση γίνεται από τον Σ.Κ.Φ.Ε. σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοτών και την Υπηρεσία Αιμοδοσίας του ΓΕΝΙΚΟΥ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ “ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ”.

Η αιμοδοσία θα διεξαχθεί από τις 9:00 έως τις 13:30, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα:

Η συμμετοχή σας κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου να εξασφαλισθεί η συνέχεια της κοινωνικής αυτής δράσης στα Σχολεία μας.

«Και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους,
τ’ Αϊ-Γιάννη θα ’τανε, θαρρώ»

«Οδός Αριστοτέλους» Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική: Γιάννης Σπανός

Μία από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές τής ελληνικής παράδοσης είναι και η εορτή τού Αϊ-Γιάννη τού Κλήδονα στις 24 Ιουνίου. Το έθιμο έχει πανάρχαιες ρίζες και ήταν γνωστό και στα βυζαντινά χρόνια. Για τη μορφή, τη σημασία και την εξέλιξη τού εθίμου στους βυζαντινούς χρόνους έγραψε ο Θεόδωρος Βαλσαμών, ο οποίος ήταν ορθόδοξος τιτουλάριος Πατριάρχης Αντιοχείας την εποχή που οι Σταυροφόροι είχαν εγκαθιδρύσει λατινικά Πατριαρχεία. Το 681 η εν Τρούλω Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος καταδίκασε το έθιμο τού Κλήδονα και το απαγόρευσε ως ειδωλολατρικό. Από τότε χρονολογούνται και οι απαξιωτικές φράσεις «αυτά τα λεν στον κλήδονα», «τέτοια να τα λες στον κλήδονα». Σύμφωνα με το έθιμο την παραμονή και ανήμερα τής γέννησης τού Αγίου Ιωάννη τού Προδρόμου, σε αυλές και σε πλατείες ανάβουν φωτιές τις οποίες νέοι και νέες πηδούν τρεις φορές σταυρωτά. Έτσι ο Αϊ-Γιάννης γίνεται ο Λαμπαδιάρης ή Λαμπαδιστής ή Λαμπροφόρος. Είναι ακόμα Κλήδονας (ο κληδόνιος Δίας και ο Ερμής έδιναν τους οιωνούς στους ανθρώπους) ή Φανιστής ή Λιοτρόπης ή Ριζικάρης (φέρνει τύχη) ή Ριγανάς (την ημέρα εκείνη νωρίς το πρωί μάζευαν ρίγανη). Η γιορτή συμπίπτει με το θερινό ηλιοστάσιο.

Ουσιαστικά ο «Kλήδονας» σχετίζεται με μια λαϊκή μαντική διαδικασία: λέγεται ότι αποκαλύπτει στις άγαμες κοπέλες την ταυτότητα τού μελλοντικού τους συζύγου. Σύμφωνα με το έθιμο, την παραμονή τού Αϊ-Γιαννιού, οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονταν σε ένα από τα σπίτια τού χωριού και μία από αυτές πήγαινε στο πηγάδι να φέρει το «αμίλητο νερό». Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι δεν έπρεπε να μιλήσει σε κανέναν. Στο σπίτι το νερό έμπαινε σε πήλινο δοχείο, στο οποίο κάθε κοπέλα έριχνε ένα προσωπικό της αντικείμενο, τα λεγόμενα «ριζικάρια», και στη συνέχεια σκέπαζαν το δοχείο με κόκκινο ύφασμα και το έδεναν, ενώ παράλληλα προσεύχονται στον Αϊ-Γιάννη. Ύστερα τοποθετούσαν το δοχείο σε ανοιχτό χώρο, όπου έμενε όλη νύχτα. Πίστευαν ότι τη νύχτα εκείνη τα κορίτσια θα δουν στα όνειρά τους τον μελλοντικό τους σύζυγο. Συμπλήρωμα τής γιορτής ήταν ο Κλήδονας, αν και έχει επικρατήσει ολόκληρο το έθιμο με τις φωτιές να ονομάζεται έθιμο τού «Κλήδονα». Την παραμονή τής γιορτής στις πλατείες των χωριών άναβαν μια μεγάλη φωτιά πάνω από την οποία πηδούσαν όλοι οι κάτοικοι τού χωριού. Σύμφωνα με την παράδοση, η φωτιά, επέφερε την κάθαρση και οι άνθρωποι απαλλάσσονταν από το κακό. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το έθιμο επανήλθε και μάλιστα το περιέγραψαν αρκετοί ξένοι κυρίως περιηγητές, όπως οι Van Egmont (1729), Pierre August de Guys (1748), Chandler (1764), Saint Sauveur (1789), Beaujour (1797), Wittman (1800) και άλλοι.

Η αναβίωση του εθίμου και η Ελβετή διευθύντρια

Ας δούμε, λοιπόν, πώς αντιμετωπίστηκε στην Αθήνα του 1895 η αναβίωση του εθίμου στην πόλη και ειδικά στο Αρσάκειο. Οδηγός μας θα είναι να δημοσίευμα στην εφημερίδα «Αθηνά» του Σαββάτου 11 Ιουλίου του 1859 (έτος ΚΗ, αριθ. 2785), το οποίο επικρίνει δριμύτατα την αναβίωση του εθίμου στην αυλή του Αρσακείου παρουσία της Ελβετίδας Διευθυντρίας Λουίζας Μυσσάρδ Κουρβουαζιέ. Διαβάζοντάς το, 67 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Ελληνικού κράτους, ξεδιπλώνεται στα μάτια μας η απέχθεια μερίδας ανθρώπων προς τα έθιμα που είχαν επιβιώσει κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, επειδή τα θεωρούσαν «αναιδή» και «αήθη». Ένα χαριτωμένο έθιμο, με αρχαίες καταβολές, το οποίο επιβίωσε ακριβώς λόγω της μαζικής κοινωνικής αποδοχής, θεωρήθηκε από τον συντάκτη του άρθρου «ἀπαίσιον πράγμα, εἶναι πλειότερον παρά ταπείνωσις ταπεινώσεως!» Ο συντάκτης του άρθρου ήταν ο Γ. Καρύκης, ο οποίος από ότι φαίνεται από την απάντηση της Φ.Ε. ήταν δυσαρεστημένος με το Αρσάκειο, διότι είχαν απολυθεί από αυτό δύο οικείοι του. Γι’ αυτό δεν έχανε ευκαιρία να κατηγορεί το σχολείο διά του Τύπου. Συγκεκριμένα μάλιστα, στο τέλος του άρθρου του ο δημοσιογράφος τεχνηέντως αναφέρει τα ονόματα ιδιωτικών σχολείων τής εποχής, όπως του Γρ. Γ. Παπαδόπουλου, του Δανιήλ και της Ασπασίας Σουρμελή, προτρέποντας εμμέσως τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους σε αυτά. (περισσότερα…)

Η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία και το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών συνδιοργανώνουν Ημερίδα με θέμα «Η αξιοποίηση των πηγών στη διδασκαλία τού μαθήματος τής Ιστορίας», η οποία θα πραγματοποιηθεί στα Αρσάκεια Σχολεία Ψυχικού το Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020, ώρα 8.30 – 15.30, με ελεύθερη συμμετοχή για τους εκπαιδευτικούς δημοσίων και ιδιωτικών σχολείων της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Σκοπός τής ημερίδας είναι να αναδειχθούν η σημασία και οι δυνατότητες προσέγγισης τής ιστορικής γνώσης μέσα από ποικίλες πηγές, προκειμένου η διδασκαλία τού μαθήματος τής Ιστορίας να ενδυναμωθεί ως προς το επιστημονικό της υπόβαθρο.

Στόχοι τής ημερίδας είναι οι εκπαιδευτικοί:

Α. Να έλθουν σε επαφή με τους τρέχοντες προβληματισμούς και τις νέες κατευθύνσεις τής Ιστορίας.

Β. Να γνωρίσουν πώς η διδασκαλία τής Ιστορίας μέσα από την προσέγγιση των πηγών, πρωτογενών και δευτερογενών, υπηρετεί την ανάγκη καλλιέργειας τού κριτικού γραμματισμού στους μαθητές και στις μαθήτριες.

πηγή: ημερίδα_ιστορίας

Με απόφαση τής Περιφέρειας, λόγω έντονων καιρικών φαινομένων τα Αρσάκεια – Τοσίτσεια Σχολεία, όπως όλα τα Σχολεία τής Περιφέρειας Αττικής, θα παραμείνουν κλειστά την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2018.