Αρχική » Posts tagged 'ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ'
Tag Archives: ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Οι μαθητές μας τιμούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου (16/11/2021)
Την Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2021 παρουσιάστηκε στο θέατρο των Αρσακείων Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης εκδήλωση αφιερωμένη στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μαθητές της Γ’ Λυκείου του Σχολείου μας παρουσίασαν ένα σύντομο χρονικό από την αντίσταση του ελληνικού λαού, που κορυφώθηκε με την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973, για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Το αφιέρωμα πλαισιώθηκε με μουσικές και τραγούδια από τους μαθητές μας. Την εκδήλωση παρακολούθησαν μόνο οι μαθητές της Γ’ Λυκείου και τηρήθηκαν όλα τα πρωτόκολλα υγειονομικής ασφάλειας. Οι μαθητές της Α’ και της Β’ Λυκείου παρακολούθησαν στις αίθουσές τους το ντοκιμαντέρ του Π. Βούλγαρη «Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974».
Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση:
Επέτειος Πολυτεχνείου 2020
«Τη λευτεριά μας τούτη
δεν την ήβραμε στο δρόμο,
και δεν θα μπούμεν εύκολα στου αβγού το τσόφλι,
γιατί δεν είμαστε κλωσσόπουλα
σ’ αυτό να ξαναμπούμε πίσω.
Μα εγίναμε πουλιά
Και τώρα πια στο τσόφλι δεν χωρούμε».
Μακρυγιάννης
*****
Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου εορτάζουμε την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου και αποδίδουμε τιμές σε αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Ελευθερία.
Μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών του 1967 οι νέοι ιδιαίτερα άνθρωποι ένιωθαν εγκλωβισμένοι στην αποπνικτική ατμόσφαιρα της χούντας και της λογοκρισίας που αυτή είχε επιβάλει. Για 6 ολόκληρα χρόνια τρόχιζαν την οργή τους. Το Νοέμβριο του 1973 οι φοιτητές ήταν ήδη οργανωμένοι σε αντιστασιακές ομάδες και αποφάσισαν να αγωνιστούν δυναμικά, διεκδικώντας τα δημοκρατικά τους δικαιώματα, που τόσο καιρό είχαν στερηθεί. Μαζί τους συσπειρώθηκαν εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες κι όλοι όσοι διψούσαν για κοινωνική δικαιοσύνη και ελεύθερη πολιτική βούληση. Τόπος διαμαρτυρίας έγινε το Πολυτεχνείο απ’ όπου οι εξεγερμένοι νέοι οργάνωσαν μεθοδικά την αντίσταση τους, ζητώντας να κατοχυρωθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Και η χούντα κάτω από την πίεση της λαϊκής οργής υποσχόταν μέτρα φιλελευθεροποίησης, λειτουργία των κομμάτων κι εκλογές. Όμως δεν κατάφερε να αποκοιμίσει τις εξεγερμένες συνειδήσεις. Η αντίστροφη μέτρηση για το στρατιωτικό καθεστώς είχε αρχίσει. Τα επαναστατημένα νιάτα που αναζητούσαν άμεσες και ριζοσπαστικές λύσεις στα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα συγκέντρωναν πάνω τους βλέμματα συμπάθειας και δέκα μήνες αργότερα η Μεταπολίτευση οριοθέτησε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή του τόπου μας.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι ένας ύμνος στη νεολαία μας. Τα νιάτα αυθόρμητα ορθώνουν το ανάστημα τους σε καθετί που αντιμάχεται τα οράματα και τις αξίες που τους παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές και ξέρουν ότι μόνο με τον καταξιωμένο αγώνα θα τα κερδίσουν.
*****
Τάσος Λειβαδίτης, Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (απόσπασμα)
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη
και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου
θα ματώσουν απ’ τις φωνές
το πρόσωπο σου θα ματώσει από τις σφαίρες —
μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων,
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μην ξεχαστείς ούτε στιγμή.
*****
ΧΡΟΝΙΚΟ
Η 17η Νοεμβρίου 1973 σηματοδότησε την κορυφαία αντιστασιακή εκδήλωση ολόκληρου του ελληνικού λαού απέναντι στο στυγνό δικτατορικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στη χώρα μας τον Απρίλιο του 1967. Ένα καθεστώς που με το πρόσχημα της αναγέννησης του Έθνους κατάργησε τη Βουλή και το Σύνταγμα των Ελλήνων, καταδυνάστευσε την ελεύθερη σκέψη, αγνόησε τους θεμελιώδεις δημοκρατικούς θεσμούς, φυλάκισε και εξόρισε πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες, προκαλώντας τη διεθνή κατακραυγή και το διασυρμό της χώρας μας.
Άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων σταμάτησαν να δημοσιεύουν κείμενα τους, δείχνοντας έτσι ότι δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική ζωή όταν δεν υπάρχει ελευθερία. Την αντίδραση αυτή εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά η δήλωση του Γιώργου Σεφέρη που ανακοινώθηκε στις 28 Μαρτίου 1969 από το ραδιοφωνικό σταθμό ΒΒC της Αγγλίας.
Δήλωση Γιώργου Σεφέρη
Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω απότα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πώς μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.
Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξάλλου τα όσα δημοσίεψα ως τις αρχές του 1967 και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδααπό τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά, τη σκέψη μου.
Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου ολοένα πιο επιτακτικό το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, να τι θα έλεγα:
Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα όποια πολέμησε ο κόσμος μας, και τόσο περίλαμπρα ο λαός μας, στον τελευταίο πόλεμο.
Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη, στεκάμενα νερά. Δε θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δεν λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο.
Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μάς βασανίζει, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό.
Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μάς οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.
28 Μαρτίου 1969
*****
Γιάννης Ρίτσος, Ημερολόγιο μιας βδομάδας (απόσπασμα)
Αθήνα, 16 Νοεμβρίου 1973
Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες χωρίς στασίδια,
ωραία παιδιά, δικά μας, με τη μεγάλη θλίψη των αντρείων,
αψήφιστοι, όρθιοι στα προπύλαια, στον πέτρινο αέρα,
έτοιμο χέρι, έτοιμο μάτι, -πώς μεγαλώνει
το μπόι, το βήμα κι η παλάμη του ανθρώπου—
17 Νοεμβρίου
Βαρειά σιωπή, διάτρητη απ’ τους πυροβολισμούς, πικρή πολιτεία,
αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, ο καπνός, το ξύδι—
ποιος θα πει: π ε ρ ι μ έ ν ω μες απ’ το μέσα μαύρο;
μικροί σκοινοβάτες με τα μεγάλα παπούτσια
μ’ έναν επίδεσμο φωτιά στο κούτελο, κόκκινο σύρμα, κόκκινο
πουλί,
και το μοναχικό σκυλί στ’ αποκλεισμένα προάστια
ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα
κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους
πάνω απ’ τα τανκς, μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς,
πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
πως μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;
*****
Οι μαθητές μας τιμούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου
Την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019 παρουσιάστηκε στο θέατρο των Αρσακείων Τοσιτσείων Σχολείων Εκάλης εκδήλωση αφιερωμένη στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Μαθητές της Γ΄ Λυκείου του Σχολείου μας με θεατρικά δρώμενα παρουσίασαν επεισόδια από την αντίσταση του ελληνικού λαού, που κορυφώθηκε με την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973 για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Το αφιέρωμα πλαισιώθηκε με μουσικές και τραγούδια από τους μαθητές του Σχολείου μας. Την εξαιρετική εκδήλωση των τελειοφοίτων μας συνέδραμαν και οι συνάδελφοι κ. Γεωργία Κοντού (απαγγελία), κ. Κυριακή Πρεβενιού (σκηνογραφία) και κ. Κώστας Θεοδώρου (σκηνοθεσία).
Σχολικές ψηφίδες - Θεματικό ιστολόγιο 